درونِ چشمانش

خواستم برایت بگویم چقدر دلتنگ هستم  ...

خواستم بگویم من آن خاطره های خوب را یادم هست ، خواستم بگویم " چقدر قدردانِ مهربانی ـت هستم "

خواستم بگویم همه ی آنچه را که در دل گیر کرده است  . 

اما یک هزارتو در ذهنم راه هست تا به آن حرف ها برسم . ..

قاعدتا باید بدانم چرا نمیشود ! 

با خودم میگویم وقتش برسد میگویم ولی اگر وقتش هیچ وقت نرسید چی ؟

اگر رسید و تو مرا دوست نداشتی چی ؟

معلق در افکارِ بی منطق خود غوطه ورم . شاید بدانی  ، هروقت که قصد سخن کردم میخواستم بگویم ...

بگویم که دِلا چقدر دلتنگت هستم  ... 

-

مهم نیست که چقدر میدانی یا مطمئنی ، همانقدر مطمئن باش که من مطمئن نیستم چه بگویم ...

فقط مسئله این است که عزیزِ دل ، از کجا شروع کنم ؟